Jesteś inteligentny. Tak, ty. Osoba, która to czyta.
Jeśli znalazłeś się na tej stronie, istnieje prawdopodobieństwo, że w jakimś momencie swojego życia czułeś się głupio.
Prawda jest taka, że każdemu się to zdarza. Niektórzy martwią się tym bardziej niż inni, ale nawet ci, którzy na zewnątrz wyglądają na pewnych siebie i odnoszących sukcesy, mają chwile, kiedy czują się głupio.
Wątpliwości co do własnych umiejętności są rzeczą ludzką i nie powinieneś czuć się z tego powodu źle, ale nie oznacza to, że powinieneś pozwolić, by stały się one wzorcem. Musisz zmienić swój sposób myślenia i skupić się na mocnych stronach, które masz, a nie na tym, że rzeczy, w których nie jesteś tak wspaniały, mogą Cię powstrzymywać.
Jeśli czasami czujesz się trochę głupio, to jesteś we właściwym miejscu. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, dlaczego masz tak wiele do zaoferowania.
1. Słabe wyniki w nauce nic nie znaczą.
Ogólnie rzecz biorąc, współczesne społeczeństwo kładzie bardzo duży nacisk na zdobycie dobrego wykształcenia w szkole/uczelni. Na szczęście zaczynamy zdawać sobie sprawę, że to, jak sobie radzisz w szkole, to zdecydowanie nie wszystko.
Ludzie, którzy dobrze radzą sobie w środowisku akademickim, świetnie radzą sobie na egzaminach, błyskawicznie rozwiązują równania i potrafią skonstruować esej akademicki, są przez wielu postrzegani jako szczyt inteligencji.
Ale to, że twój mózg zamienia się w papkę, kiedy umieszcza się go w cichym pokoju z tykającym zegarem, nie oznacza, że jesteś wart mniej niż ktoś, kto dobrze sobie radzi w takim środowisku.
Chodzi o to, że słowo inteligencja jest u nas źle rozumiane. Pisanie wypracowań czy rozwiązywanie równań nie jest jedyną oznaką inteligencji.
Twoje mocne strony mogą być bardziej kreatywne lub praktyczne. Możesz mieć niesamowite oko do szczegółów, wspaniałą koordynację ręka-oko, doskonałą percepcję… lista jest długa.
Choć nauka może nie być Twoją najmocniejszą stroną, możesz być niezwykle inteligentny emocjonalnie lub społecznie – czego czasem brakuje osobom bardzo akademickim.
Być może to stereotyp, ale założę się, że jeśli przypomnisz sobie czasy szkolne, to pamiętasz kilku kolegów z klasy, którzy, choć zawsze zdawali testy z matematyki, nie potrafili nawiązać kontaktu z ludźmi wokół siebie, niezależnie od tego, jak bardzo się starali.
Osoby, które dobrze radzą sobie w życiu, zazwyczaj mają zrównoważone wszystkie te rodzaje inteligencji i wiedzą, jak wykorzystać swoje mocne strony i zrekompensować nieco słabsze.
2. Syndrom impostera jest bardziej powszechny, niż mogłoby się wydawać.
Ważne jest, by zdać sobie sprawę, że nie tylko ty tak się czujesz. Niezależnie od tego, jak bardzo teoretycznie jesteśmy do czegoś wykwalifikowani i jak bardzo „dobrze wykształceni”, wszyscy czasami mamy wrażenie, że w życiu i w pracy tylko udajemy, że wiemy, co robimy.
Jesteśmy przekonani, że pewnego dnia ktoś nas przejrzy, zorientuje się, że jesteśmy oszustami i wyśle nas do domu.
Uświadomienie sobie, że wszyscy mamy czasem takie uczucie, może pomóc ci zrozumieć, że to wszystko jest w twojej głowie.
3. Wszyscy mamy do zaoferowania światu coś, co jest wyjątkowe tylko dla nas.
Żaden inny człowiek na tej planecie nie ma dokładnie takich samych cech jak ty. Wszyscy rodzimy się obdarzeni szczególnym zestawem talentów, a rzeczy, których się uczymy i doświadczenia, które zdobywamy w ciągu naszego życia, kształtują nas, dając jednostkę z talentami, które różnią się od talentów innych osób.
To jest właśnie piękno ludzkości. Gdybyśmy wszyscy byli Einsteinami, nigdzie byśmy nie doszli, bo nie wszyscy możemy spędzać dni w laboratoriach. Społeczeństwo po prostu nie działa w ten sposób.
Gdybyśmy wszyscy w pełni wykorzystali nasze talenty i mocne strony, zamiast martwić się, że nie jesteśmy wystarczająco dobrzy, świat byłby o wiele lepszym miejscem.
4. Uczenie się trwa całe życie.
Kiedy jesteś dzieckiem, zwykle masz wrażenie, że kiedy zdasz egzamin końcowy i uciekniesz ze szponów systemu szkolnego, nauczysz się wszystkiego, co powinieneś wiedzieć i będziesz w pełni ukształtowanym człowiekiem.
W rzeczywistości proces uczenia się nigdy się nie kończy.
Praca to po prostu szkoła w innej formie, a nowych rzeczy uczysz się w każdej interakcji z drugim człowiekiem.
Jeśli czujesz, że w twojej wiedzy są luki, zawsze możesz je uzupełnić. Zawsze możesz pójść na kurs. Zawsze możesz wrócić do szkoły. Zawsze możesz nauczyć się czegoś nowego.
Przestań sobie wmawiać, że nie jesteś dobry w nauce języków, malowaniu czy czymkolwiek innym, i po prostu to zrób. Nigdy nie jest za późno, by nauczyć się nowej umiejętności lub uzupełnić braki w swojej wiedzy. Chwyć życie za rogi i w pełni wykorzystaj swój niesamowity mózg.
5. Doświadczenie życiowe też się liczy.
Każdego dnia uczysz się czegoś nowego. Każdego dnia spędzonego na tej planecie zwiększasz swoje doświadczenie życiowe, a bank, który gromadzisz, pomaga Ci podejmować lepsze decyzje.
Jeśli czasem myślisz, że jesteś głupi, pomyśl, jak daleko zaszedłeś w ciągu swojego życia i jak wiele się nauczyłeś, po prostu żyjąc. Pomyśl o wszystkich rzeczach, które możesz robić teraz, a których nigdy wcześniej nie mogłeś, i o wszystkich trudnych chwilach, przez które przeszedłeś.
6. Każdy błąd jest lekcją.
Pomyśl o tym. Czy gdybyś nigdy nie popełnił błędu w swoim życiu, to czy kiedykolwiek byś się czegoś nauczył?
Wiem, że nie.
To właśnie wtedy, gdy spadasz z konia, uczysz się, jak nie dopuścić do tego, by następnym razem cię sponiewierał. Kiedy oblewasz egzamin, wkładasz wysiłek w to, by zdać go następnym razem.
Kiedy powiesz coś złego i zranisz czyjeś uczucia, nauczysz się, jak być bardziej wrażliwym na uczucia innych ludzi. To właśnie wtedy, gdy postawisz na niewłaściwą osobę lub niewłaściwą okazję, uczysz się, na co zwracać uwagę w przyszłości i nie popełniać ponownie tego samego błędu.
Gdybyśmy nigdy nie popełniali żadnych błędów, nie byłoby absolutnie żadnej motywacji, by być lepszym lub robić coś lepiej w przyszłości.
7. Sam jesteś swoim największym krytykiem.
Często, kiedy mówimy, że czujemy się głupio, tak naprawdę martwimy się, że ludzie wokół nas – nasza rodzina, przyjaciele czy współpracownicy – pomyślą, że jesteśmy głupi pomyśl jesteśmy głupi.
Jako ludzie jesteśmy bardzo skoncentrowani na sobie, więc zakładamy, że inni ludzie spędzają czas, myśląc o czymś głupim, co zrobiliśmy lub powiedzieliśmy. Prawda jest taka, że osoba, o której jesteś przekonany, że patrzy na ciebie z góry, jest prawdopodobnie równie pełna własnych niepewności i jest zbyt zajęta martwieniem się tym, co ludzie o niej myślą, żeby mieć czas na myślenie o tobie.
Tylko ty poświęcasz znaczną część czasu na krytykowanie tego, co robisz lub mówisz, albo siebie jako osoby.
Spróbuj złapać się na tym, że wewnętrznie krytykujesz coś, co zrobiłeś, i zadaj sobie pytanie, czy kiedykolwiek marzyłbyś o tym, by powiedzieć te rzeczy innej osobie. Jeśli nie, to nie powinieneś też mówić ich sobie. Skup się na swoich mocnych stronach i tych rodzajach inteligencji, które posiadasz.
