Je bent intelligent. Ja, jij. De persoon die dit leest.
Als je op deze pagina terecht bent gekomen, is de kans groot dat je je op enig moment in je leven dom hebt gevoeld.
De waarheid is dat iedereen dat heeft. Sommige mensen maken zich er veel meer zorgen over dan anderen, maar zelfs degenen die er aan de buitenkant zelfverzekerd en succesvol uitzien, zullen momenten hebben waarop ze zich dom voelen.
Maar hoewel het alleen maar menselijk is om aan je eigen capaciteiten te twijfelen – en je moet je er niet slecht over voelen – betekent dat niet dat je moet toestaan dat het een patroon wordt. Je moet je mentaliteit aanpassen en je richten op de sterke punten die je wel hebt, en je niet laten tegenhouden door de dingen waar je misschien niet zo geweldig in bent.
Als je merkt dat je je soms een beetje dom voelt, dan ben je hier aan het juiste adres. Lees verder voor een paar herinneringen waarom je zoveel te geven hebt.
1. Slechte academische prestaties betekenen niets.
In het algemeen heeft de moderne maatschappij de neiging om ontzettend veel nadruk te leggen op het krijgen van een goede school/universitaire opleiding. Gelukkig beginnen we ons te realiseren dat hoe je het op school doet zeker niet alles is.
Mensen die goed presteren in een academische omgeving, goed gedijen onder examenomstandigheden, hun hoofd binnen enkele seconden op vergelijkingen kunnen richten of een academisch essay kunnen structureren, worden door velen gezien als het toppunt van intelligentie.
Maar dat je hersenen tot moes worden als je in een stil kamertje met een tikkende klok wordt gezet, betekent niet dat je minder waard bent dan iemand die het in zo’n omgeving goed doet.
Het punt is dat we het woord intelligentie helemaal verkeerd gebruiken. Essays schrijven of vergelijkingen oplossen is niet het enige teken van intelligentie.
Je sterke punten zijn misschien meer creatief of praktisch. Misschien heb je een ongelooflijk oog voor detail, een geweldige hand-oog coördinatie, een uitstekend waarnemingsvermogen… de lijst gaat maar door.
Hoewel de academische wereld misschien niet je sterkste punt is, ben je misschien wel ongelooflijk emotioneel of sociaal intelligent – iets waar het zeer academische mensen soms aan ontbreekt.
Het is misschien een stereotype, maar ik durf te wedden dat als je terugdenkt aan school, je je een paar klasgenoten kunt herinneren die, hoewel ze altijd goed waren in die wiskundetoets, geen contact konden leggen met de mensen om hen heen, hoe hard ze ook probeerden.
De mensen die gedijen in het leven hebben over het algemeen een evenwicht van al deze soorten intelligentie, en weten hoe ze hun sterke punten het beste kunnen benutten en hun iets zwakkere gebieden kunnen compenseren.
2. Het imposter syndroom komt vaker voor dan je misschien denkt.
Het is heel belangrijk je te realiseren dat je niet de enige bent die zich zo voelt. Hoe gekwalificeerd we in theorie ook zijn voor iets en hoe ‘goed opgeleid’ we ook zijn, we hebben allemaal wel eens het gevoel dat we net doen alsof we weten wat we doen in het leven en op het werk.
We zijn ervan overtuigd dat iemand ons op een dag zal doorzien, zich zal realiseren dat we eigenlijk een bedrieger zijn, en ons naar huis zal sturen.
Je bewust zijn van het feit dat we dit gevoel allemaal wel eens hebben, kan helpen om je duidelijk te maken dat het echt allemaal in je hoofd zit.
3. We hebben de wereld allemaal iets te bieden dat uniek is voor alleen ons.
Geen enkel ander mens op deze planeet heeft precies dezelfde eigenschappen als jij. We worden allemaal geboren met een bepaald stel talenten, en de dingen die we leren en de ervaringen die we in de loop van ons leven opdoen vormen ons, waardoor een individu ontstaat met talenten die anders zijn dan die van anderen.
Dat is de schoonheid van de mensheid. Als we allemaal Einstein waren, zouden we nooit ergens komen, want we kunnen niet allemaal onze dagen doorbrengen in laboratoria. Zo werkt de maatschappij gewoon niet.
Als we allemaal echt onze talenten en sterke punten zouden omarmen en ten volle benutten, in plaats van ons zorgen te maken dat we niet goed genoeg zijn, zou de wereld een veel betere plaats zijn.
4. Leren is levenslang.
Als kind ben je normaal gesproken in de veronderstelling dat als je eenmaal die eindexamens hebt gedaan en uit de klauwen van het schoolsysteem bent ontsnapt, je alles hebt geleerd wat je moet weten en een volledig gevormd mens zult zijn.
In werkelijkheid houdt het leerproces nooit op.
Werk is gewoon school in een andere vorm, en je leert nieuwe dingen bij elke interactie die je met een ander mens hebt.
Als je het gevoel hebt dat er gaten in je kennis zitten, kun je die altijd dichten. Je kunt altijd een cursus volgen. Je kunt altijd terug naar school. Je kunt jezelf altijd iets nieuws leren.
Stop met jezelf te vertellen dat je gewoon niet goed bent in het leren van talen of schilderen, of wat dan ook, en ga het gewoon doen. Het is absoluut nooit te laat om een nieuwe vaardigheid te leren of gaten in je kennis op te vullen. Grijp het leven bij de horens en maak volledig gebruik van dat ongelooflijke brein van je.
5. Levenservaring telt ook.
Je leert absoluut elke dag iets nieuws. Elke dag die je op deze planeet doorbrengt vergroot je je levenservaring, en de bank die je opbouwt helpt je betere beslissingen te nemen.
Als je soms denkt dat je dom bent, bedenk dan hoe ver je in je leven bent gekomen en hoeveel je hebt geleerd door gewoon te leven. Denk aan alle dingen die je nu kunt doen die je vroeger nooit kon, en aan alle moeilijke tijden die je hebt doorstaan.
6. Elke fout is een les.
Denk er maar eens over na. Als je nooit in je leven een fout had gemaakt, zou je dan ooit iets geleerd hebben?
Ik weet dat ik dat niet zou doen.
Als je van het paard valt, leer je hoe je kunt voorkomen dat het je de volgende keer van het paard afrijdt. Als je voor dat examen zakt, doe je echt je best om de volgende keer te slagen.
Als je iets verkeerds zegt en iemands gevoelens kwetst, leer je hoe je gevoeliger kunt zijn voor de gevoelens van anderen. Als je een gokje waagt bij de verkeerde persoon of de verkeerde gelegenheid, leer je waar je in de toekomst op moet letten en maak je dezelfde fout niet meer.
Als we nooit fouten zouden maken, zou er absoluut niets zijn dat ons ertoe aanzet om in de toekomst beter te worden of het beter te doen.
7. Je bent je eigen grootste criticus.
Vaak, als we zeggen dat we ons dom voelen, zijn we eigenlijk bezorgd dat de mensen om ons heen – onze familie, vrienden of collega’s – zullen denk dat we dom zijn.
Als mensen zijn we erg egocentrisch, dus gaan we ervan uit dat andere mensen hun tijd besteden aan het nadenken over iets doms dat we hebben gedaan of gezegd. De waarheid is dat de persoon waarvan je overtuigd bent dat hij op je neerkijkt waarschijnlijk net zo vol zit met zijn eigen onzekerheden, en het te druk heeft met zich zorgen te maken over wat mensen van hen denken om tijd te hebben om aan jou te denken.
Jij bent de enige die daadwerkelijk een significant deel van de tijd besteedt aan het bekritiseren van de dingen die je doet of zegt, of van jou als persoon.
Probeer jezelf erop te betrappen als je intern kritiek hebt op iets wat je hebt gedaan en vraag je af of je er ooit van zou dromen die dingen tegen een ander te zeggen. Als je dat niet zou doen, dan moet je ze ook niet tegen jezelf zeggen. Richt je op je sterke punten en de soorten intelligentie die je in overvloed hebt.
